Sinds jaar en dag roep ik (en vele anderen): Je moet je niet met je gedachten identificeren!
Wij hebben allemaal een monkey mind, een gestoord orkest, een wilde stier, een.. Allright you get the picture.
Na elf dagen in stilte met mijn eigen mind te zijn geweest, zonder enige afleiding, heb ik het aan de levende lijve ervaren. My mind is batshit crazy!
‘Probeer eens 1 minuut niet te denken of je gedachten te controleren’. Ik weet nog dat ik diep fronsend zo hard als ik kon proberen niet te denken. Het enige wat hier uiteindelijk uitkwam was een fronsrimpel extra en 1 minuut m’n adem inhouden, hopende dat dit iets uit zou maken. En heb jij ook dat als je op je gedachtes let of het wilt controleren dat je alleen maar de dingen denkt die je juist niet wilt denken en sterker nog aan je ultieme nachtmerrie denkt. I got it, er is niet zoiets als controle over je mind.
‘Je hoofd is net een computer, jij hebt enkel de controle over het toetsenbord’. Toen ik wist dat controle over je mind niet mogelijk was, begon ik met affirmaties en manifesteren.
‘Ik ben genoeg, ik ben waardig, geld komt me aanwaaien’. En terwijl ik het affirmeerde voelde ik van binnen dat er een tegenbeweging was. Dat het niet klopte. Vanuit dat niet kloppende gevoel wist ik dat ik na het affirmeren op de blaren moest gaan zitten. M’n mind ging dan weer alle kanten vanuit dit ‘niet kloppende gevoel’. Het tegenovergestelde van wat ik wilde affirmeren kwam juist naar voren, het gemis en het innerlijke weten dat ik niet van mezelf hou of ergens het gevoel heb dat ik niet genoeg ben. Hoe hard ik ook probeerde om mezelf niet te identificeren met mijn gedachten, ik hoorde ze toch. Luid en duidelijk, met daarna een bijbehorend negatief gevoel. Ik voelde toen duidelijk: De oplossing ligt niet in het affirmeren, in het met taal bezig zijn. Het knelpunt lag in de energetische lading erachter. Het voelde alsof ik vuur met vuur bestreed. Ik wist dat ik anders te werk moest gaan om aan mijn mind te werken. Een omweg, een shortcut om mijn gedachtes te laten zien
Want, laten we wel wezen. Je kan heel mooi roepen dat je je niet met je gedachten identificeert- maar je hoort het toch. Ik denk dat het vrijwel onmogelijk is je bewust als onbewust niet met je gedachten te identificeren of het je te laten beïnvloeden.
Je gedachtes worden namelijk gevormd door input van sensaties in het lichaam (zoals gevoel, gehoor etc). Vanuit die sensaties wordt een neurale input gemaakt en wordt er op die input gereageerd, zoals je hersenen aangeleerd hebben om te reageren. Voila, gedachten. Vanuit die gedachte bestaan bepaalde emoties. Deze emoties triggeren sensaties in het lichaam, die op zijn beurt opnieuw input geven aan de hersenen. Kortom, om je gedachten en dus emoties te kunnen veranderen, moet je veranderen/trainen hoe je hersenen reageren op die neurale input.
Als jij bewust probeert om je niet met je gedachten te identificeren of niet ‘positief’ naar je mind kijkt, duw je dat gedeelte van jezelf weg. Wat uiteindelijk óok een gedeelte van jezelf is. Hoe harder we dingen wegduwen of het niet willen horen, hoe sterker de grip op ons hoofd. Lees: Op hol geslagen gedachtes en een onrustige mind.
Het is belangrijk om inderdaad tot op een bepaalde hoogte te beseffen dat we niet onze mind en gedachten zijn. Maar tegelijkertijd is het juist wel belangrijk om ook met je mind bezig te zijn, om te ervaren wat voor soort gedachten je hebt en wat voor grip ze op het moment op je hebben. Je mind is een wilde stier, het moet getraind worden!
Je mind leeft namelijk in twee tijden: het verleden en het toekomst. Je mind doet 1 ding: reageren. Reageren op de input die het krijgt met de taak jou te helpen overleven. Je mind kent the art of living niet, the joy of now.
Waardoor wij altijd vast zitten, letterlijk in gedachten en dus emoties van het verleden of de toekomst. Hierdoor worden patronen zoals controle over bepaalde zaken alleen maar groter. Omdat het letterlijk alles is waar je gedachten naartoe gaan. Inmiddels weten we: Where intention goes, energy flows.
Omdat onze mind ongetraind is gaat het alle kanten uit. Wat je moet doen is: Je mind leren om niet te reageren op sensaties.
Dit doe je door te beginnen binnen het framework van je eigen lichaam. Want het is knap lastig om dat buiten jezelf te doen. Vervolgens ga je bewust naar je ademhaling. Er is niets zo sterk als in het hier en nu komen, als je adem te observeren. Precies zoals het is, geen breathworktechnieken. Gewoon simpele, pure adem.
Vervolgens begin je je lichaam te onderzoeken. Onderzoeken wat voor sensaties er naar voren komen. Heb je pijn van het zitten, heb je onrust? Ok prima. Ga voelen wat voor sensaties die onrust creëren en blijf erbij. Ga vervolgens door met de rest van je lichaam. Voel je een heerlijke warme sensatie en rust, OK prima. Je houdt je er niet aan vast, maar observeert. Vanuit die observatie van fijne sensaties ga je weer door. Je hecht je aan niks en je wijst niets af, want je weet: Alles is impermanent!
Sensaties zijn impermanent en gedachten ook. Door niet te reageren op sensaties train je je mind. Je gaat dus niet direct met het verhaal van je gedachtes (bv. ik ben niet goed genoeg) aan de slag, maar bij de sensaties die daarbij horen. Je observeert zo objectief mogelijk. Door niet te reageren maar enkel bij de sensaties te blijven, hebben je gedachten niet meer dezelfde grip op je, triggert het niet dezelfde emoties. Je blijft steeds meer en meer gecentered.
Kortom, een andere aanpak wordt gevraagd als jij je mind wilt trainen en dus grip wilt krijgen op je gedachten. Niet door je niet te identificeren maar juist met je mind te gaan zitten. Door niet weggesleept te worden in verhalen van je mind, maar door te observeren. Observeren wat voor sensaties er in je lichaam zijn en daar trainen NIET op te reageren. Hoe vaker jij en je hersenen leert niet te reageren hoe minder jouw gedachten grip op jou gaan hebben.
Ik hoop dat je dit interessant vond om te lezen, het is natuurlijk lastig dit van een ‘droge’ blog te lezen en te implementeren. Vandaar dat alles wat ik doe ervaringsgericht is. Met intellectueel dingen weten en lezen zijn we er niet. Juist het zelf doen en ervarend te leren zorgt ervoor dat we onszelf veranderen. Niet met taal of woorden, maar direct op en met de systemen die ons kunnen veranderen. In ons lichaam, met onze adem. It’s my life’s mission om jou dit te laten ervaren en leren.
Liefs, Sas
